Γενικότητες

Όταν  ερεθισθεί ο ζωντανός πολφός ενός δοντιού  είτε λόγω τερηδόνας, είτε λόγω τραυματισμού  κλπ. και προκληθεί φλεγμονή σε αυτόν, τότε  σταδιακά αυτός νεκρώνεται.

Το πέρασμα του πολφού από τη ζωή στο θάνατο συνοδεύεται κυρίως από πόνο άλλοτε άλλης έντασης.   Στην αρχή ο πόνος μπορεί να είναι έντονος που  σταδιακά ελαττώνεται  μέχρι που ο πολφός νεκρωθεί. Μετά από αυτό και κατά διαστήματα  ,το δόντι  αρχίζει να μαζεύει πύον  στη ρίζα του  και δημιουργεί το αποστήματα.

Και στις δυο περιπτώσεις , είτε το δόντι είναι ζωντανό είτε νεκρό, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ενδοδοντικά για  να αφαιρεθεί το  εσωτερικό του περιεχόμενο   και να σφραγιστεί με ειδικό υλικό. Η θεραπεία είναι ανώδυνη , μιας και αναισθητοποιούμε πλήρως την αντίστοιχη περιοχή  και αφού τελειώσουμε με αυτήν μπορεί στη συνέχεια να ακολουθήσει είτε το σφράγισμα του, είτε κάποια προσθετική εργασία.

Ανάλογα με το πόσες ρίζες έχει ένα δόντι καθορίζεται και ο βαθμός  δυσκολίας της θεραπείας καθώς και ο αριθμός των επισκέψεων που θα χρειαστούν. Η ενδοδοντική θεραπεία συνοδεύεται σχεδόν πάντα και από την λήψη φαρμάκων. Και εδώ η κλασσική ομοιοπαθητική θεραπευτική μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά τόσο στην καλύτερη και ταχύτερη  περάτωση της θεραπείας  όσο και στις πιθανές επιπλοκές της ( περιρριζίτιδα ,απόστημα κλπ.)  αντικαθιστώντας επάξια τόσο τα αντιβιοτικά όσο και τα παυσίπονα φάρμακα .